ÇİÇEĞE NE ZAMAN SU VERİRSİNİZ?

İstanbul Anamur arası 1000 km. Otobüsle 16 saat çekiyor. Bu kadar uzun yolculuktan sonra bir o kadar da dinlenmek gerekir. Ama Sabiha Gökçen Havaalanı Gazipaşa arası  ve devamında Gazipaşa Anamur arası, Pegasus uçuşları ve Kaş Tur sayesinde 4 saatte (Evinizden evinize) ulaşıyorsunuz.

Bu son gidişimde Anamur’da bir gün kaldım. Pazar günü 23.30’da evimde yattım.Sabah saat 9.00 da Bozyazı Ziraat Bankasında 20 dakikalık işimi yaptırmak için birinci sırayı aldım. Tarımsal Kredi bölümünde,20 dakikalık işim diyorum zira daha önceki gidişimde yapılması gerekli resmi işlemleri 4 gün gibi bir süre içinde tamamladım. Ve eksik yok onayını alarak ayrılmış ve İstanbul’a dönmüştüm. İkinci Anamur’a gidişim 20 -30 dakikalık süre içinde para ödeme işi içindi. Ama saat 9’dan 16’ya kadar benim iş sürdü ya da sürdürüldü. İş mi sürdü yoksa ben mi süründürüldüm?

Her yerde her türlü iş için kuyruk olma veya sıra vardır ve herkes bunu bilir ve uyar. Vergi dairesinde, trafik sicilde, bankalarda, otobüste, metroda, vs. her yerde sıra vardır. Hatta kalabalık yerlerde tuvalette bile sıra vardır, genelde herkes buna uyar.

Hava alanında uçağa binmeye 45 dakika kala lavaboya gittim. Beş altı tane kabinin hepsi dolu. İlk kabinden itibaren sıra var ve ben de sıraya girdim. Birinci sıraya geldiğimde, 60 yaş civarında bir vatandaş benden ilerdeki kabinlerin önüne gitti ve kapıları yoklayarak boş olup olmadığına bakmaya başladı. Aslında, kapı kollarında kırmızı ve yeşil renkler var. Eğer kapı kolunda kırmızı gözüküyorsa dolu, yeşil varsa boş. Vatandaş sıraya girmeyi öğrenemediğine göre kapı kolundaki renkleri anlayabilecek zekâsının olmadığı kesin. Hazır vaziyette duruyor, ilk boşalan kabine girecek, ben tetikte bekliyorum tabi. Önünde durduğu kabin boşaldı, ben hazırlıklıyım ya hemen girdim. Arkadaş karnından konuşmaya başladı ben de sıranın benim olduğunu kendisinin sıraya uymadığını söyleyip devam ettim.

Çek in yaptırmak için sıradayken, önümdeki kişi arkadakini yanına çağırdı, sanırım beraber olmaları gerekiyormuş. Ben de müsaade etmedim. İllaki beraber olmanız gerekiyorsa öndekine sen arkama gidebilirsin diye söyledim.

Bu örnekleri vermemin sebebi kendim sıraya uyarım ve herkesin uyması gerektiğini düşünürüm. Bankadaki işimin, İstanbul gibi çok uzak yerden ve bir günlük sürede yapılması gerektiğinden değişik şekilde gündeme getirmek durumundaydım. Bu sebepten dolayı da, Osmaniyeli genç bir kardeşimiz banka yöneticisi (Müdür) sağ olsunlar özel ilgilendiler.

Bankaya ilk gelişimde eski kefillerin kim olduklarını dosyamdan öğrenmek istediğimde, Tarımsal Krediyle ilgili arkadaş, bunun mümkün olamayacağını, dosyanın bulunmasının zor olduğunu ancak dosyayı kapatacaksanız çıkarabiliriz diye zorluk çıkardı ve ısrarım üzerine, dosyayı buldu. Israrım beş dakika, dosyayı bulma zamanı 10 saniyeydi. Kendisine de bu karşılaştırmayı yaptım.

Biz gelelim paranın çekilme zamanı olan ikinci gelişime. Saat 9’da sıra ve bir saat gibi bekletilmeden sonra ilgili arkadaş tarafından lütfen ele alındı. Sanırım Müdür Beyin devreye girmesiyle. Bir hayli ağır hareketlerden sonra, ilgili arkadaşın ilk söylediği 2500 lira borcunuz var keseceğiz. Başak kart borcu diyor. 2 ay önce borcun tamamını söyleyip, borcun kalmadı diyip hesabı kapatan kendiniz, ne borcu gibi tabi benim müdahalem oldu. “Ama sistem öyle gösteriyor benim yapacağım başka bir şey yok” demez mi? Bende sistem öyle söylüyorsa düzelt, bu sizin işiniz ve size ait bir sorun dedim. 2500 lira eksik olmak üzere ödeme yapabileceğini söyledi. Peki almadan beni borçlu gösterirse ne olacak dediğimde de “bilemem” diyor. Ve aniden dosyayı kapatıverip,”ben düzeltemiyorum, Müdür Bey düzeltsin” dedi. Ben de Müdür Beye ben niye gideceğim o senin işin dedim ama yine de ben müdür bey dışarı çıkmış olduğundan özel telefonla arayarak iletişimi kurdum. Ama öğleden sonra   gelip düzelteceğini  söyledi ve bankadan öğle arası ayrılmak durumunda kaldım.

Beni Müdür Beye havale etmesinin sebebi konuşmalarından anladığım kadarıyla dosyamla ilgili olarak Müdür Beyle irtibat kurmuş olmamdan. Ben de Müdürle beyle irtibatımdan niçin rahatsız olduğunu sordum ve herkesle irtibat kurabileceğimi kendisine söyledim.

Öğleden sonra geldikten sonra yine epeyi bir uğraşılmış görüntüsüyle arkadaş yapamadığını ve “benim bir sürü müşterim var tek kişiyle uğraşamam” diyerek (Sanki sistemdeki problemi ben oluşturmuşum gibi) yanında oturan Ümit Beye dosyayı bırakıverdi. Ben yapamadım bir de sen bak diyerek. Ümit Bey, 10 dakikalık bir süre içinde maalesef çözdü. Ve parayı bana ödedi. Sanırım saat oldu 16.00.

Çıkışımda Müdür Beye teşekkür etmek için odasına vardım ve Müdür Beye dedim ki; ben öğrencilerime çiçeğe ne zaman su verirsin diye sorarım. Onların cevabı, susadığı zaman veya toprak kuruduğu zamandır. Bana göre cevabı çiçek suyu istediği zaman. Ümit Bey de istedi benim işimi yaptı. Diğer arkadaş istemedi yapmadı dedim ve ayrıldım. Böylece yapacağım bir sürü işim yapılamadan kaldı ve günüm bitti.

Akşama hasta olan babamı ancak ziyaret edebildim. Babam, sen büyük oğlumsun şimdiye kadar bütün işlerimi sen takip ettin, benim sana çok ihtiyacım var, cenazeme bile gelemeyeceksin diye bir sürü sitem etti. Ancak İstanbul’dan en kısa zamanda nasıl gelinebileceğini anlattım. Ve yanından ayrıldım.

Sabah ezanla, saat 5 gibi Kaş Tur minibüsüne binip Gazipaşa’ya ve oradan Pegasusla saat 9 gibi de İstanbul’a ulaştık. Bir günlük İstanbul- Anamur, Bozyazı ziraat Bankası serüveni. İnşallah bu tür zorluklar ve zorlaştırmalar başkalarına gösterilmemektedir ve başlarına gelmez. Çiftçiyi, benim başıma gelenleri örnek göstererek uyarmış olayım. Devamı inşallah ileriki bir yazımda olmak üzere.

Hoş kalın.