ADAMLAR
Sanki gün günden kötüye gidiyor ve her şeyde olduğu gibi insanda da hızlı bir yozlaşma, hızlı bir bozulma var… Bu “sanı” pek yanlış olmamakla beraber, son yıllara özgü değil.
1904’te doğup, 5 Ocak 1975’te kaybettiğimiz “Bayrak Şairi” Arif Nihat Asya da bozulmadan şikâyetçiydi. Onun dönemindeki “adamlar” belki şimdikinden daha fazla “yoz”du…
Merhumun yaşadığı dönemde, “kadın” neredeyse “sahne”de hiç yoktu…
Siyasette, sanatta, basında, iş dünyasında, edebiyatta ağır bir erkek egemenliği vardı. Öyle olunca, “adam”daki bozulma belki daha ziyade göze batıyordu.
Benim bir gözlemim var: Kadınları daha sağlam, daha karakterli, daha ahlâklı, en önemlisi daha cesur buluyorum.
Bence, kadın siyasette, sanatta, medyada, iş dünyasında ağırlığını artırdıkça yolsuzluk, hırsızlık, rüşvet, dalkavukluk azalacaktır. Kimilerinin kadını eve kapatmak istemesi bundan mı acaba?
x x x
Arif Nihat Asya, en az yarım asır evvelki bir şiirinde, karşımıza “adam” portreleri getiriyor. Bugün, şöyle bir baktığımızda, ekranlarda, çevremizde, o “adamlar”dan, eskilerin deyimiyle “mebzul” miktarda bulunduğunu hayretle görüyoruz. Ölümünün 39’ncu yıldönümünde Üstadı hayranlıkla anıyorum. Ruhu şad olsun!
İşte şiiri:
ADAMLAR
Adamlar bilirim: Coşkun…
Adamlar bilirim: Durgun…
Adamlar bilirim: Adları,
Boylarından uzun.
Adamlar bilirim: İri,
Adamlar bilirim: Ufak…
Adamlar bilirim ki sözleri,
Eserlerinden parlak.
Adamlar bilirim: Sönük,
Adamlar bilirim: Çürük;
Adamlar bilirim: Rozetleri
Yüreklerinden büyük.
Adamlar bilirim: Anlamamış,
Anlamayacak ne olduğunu.
Adamlar bilirim: Dolduramamış,
Dolduramayacak koltuğunu.
Adamlar bilirim: İğri…
Adamlar bilirim: Maskara…
Adamlar bilirim: Elleri,
Eldivenlerinden kara.
İsmail Hakkı CENGİZ
Bu haber 1853 defa okunmuştur.
.jpg)
.jpg)
