VİRA BİSMİLLAH!

Bu ülkeye karşı kendimi çok borçlu hissediyorum. Ama ne hanlar hamamlar yaptıracak malım mülküm, ne hayır hasenat işleyecek param pulum var. Sadece “Bir kuru başım var.” Ha, bir de elli yıldır arı misali şuradan buradan devşirdiğim, yaşadığım, biriktirdiğim bir dizi bilgi ve deneyim… Bunlardan hiç olmazsa bir kısmını gelecek kuşaklara ulaştırabilirsem bu ülkeye hizmetim (çam sakızı, çoban armağanı kabilinden) o olacaktır.Ben büyük laflar edecek, büyük düşünceler üretecek, büyük icatlar gerçekleştirecek kapasitede bir insan değilim. Atalarımızın bir sözü, “Varını veren utanmaz”dır. Ben de bu çerçevede bende olanları paylaşmak için karşınızdayım.

Dergiye liseden arkadaşım olan Hüseyin Şinasi tarafından davet edildim. Her ne kadar “Ben Anamur’un gündeminden uzaktayım, yazılarım hariçten gazel okumak gibi olur” dedimse de beni ikna etti. Aslında biz edebiyat öğretmenlerinin söyleyecek çok şeyimiz vardır. Ama pazarda alıcı bulur mu bulamaz mı bilemeyiz.

Ben derginin içindeki yazıları okuyup, Çınar Arıkan hoca ile de görüşünce biraz daha ikna oldum. Hele bundan 20 yıl önce çıkardıkları Sedir dergisinin ilk sayısındaki yazıyı okuyunca “Tamam! Dedim, işte benim aradığım yayın organı! İşte benim aradığım ekip! İşte benim aradığım yaklaşım!”

Bu düşüncelerle herkese “Merhaba!” diyor, saygılar sunuyorum.

Deniz’e yelken açmaya hazırsanız,

VİRA BİSMİLLAH!