BAĞIŞLA BENİ ÇOCUKLUĞUM (İlhame NASIR)


Açıklama:
Kategori: KÖŞE YAZILARI
Eklenme Tarihi: 20 Eyl?l 2019
Geçerli Tarih: 29 Mart 2024, 11:14
Site: anamursedir-anamur dergi
URL: http://www.anamursedir.com/yazar.asp?yaziID=3898


BAĞIŞLA BENİ ÇOCUKLUĞUM

 

Canım benim, masum meleğim, bir bilsen senin nasıl özlemişim.

Bilirim ruhun bana küsüp belki de nefret ediyor. Buna hakkı da var.

İnan ki, ‘beni bağışla’ demeye yüzüm yok. Seni çok kırıp, ezmişim.

Hayatımda hiç kimseyi senin kadar incitmemişim.

Başkalarını  sevdiğim halde, seni sevmeyip, işkenceler etmişim.

O kadar gattardım ki sana karşı...

Mutlu gülüşlerini elinden alıp, seni; top, tüfek sesleri ile korkuttum ilk önce.

Peri masallarında korktuğun ölüm sahnelerini canlı canlı izlettim sana.

Yaprak gibi titriyordun korkudan. Canlıyken ruhunu bedeninden söküp almıştım.

Sonra seni çığıra çığıra yurdundan, yuvandan kopardım.

Duvarın dibindeki evciğinden ayırıp, seher sabahında Bakü köşelerinde çörek nöbetine koydum. Tanımadığın yabancı adamların içinde.

Ak gömlekli öğretmen babandan ayrılıp, kapı kapı “ne iş olursa olsun” deyip iş sorgulayan bir babanın kızı ettim seni.

Her gün  hoşlandığın  çok güzel yemekleri pişiren annenden ayırıp, yardım için verilen erzaklarla geçinen anaya havale ettim seni.

Evinizin sana ait geniş, oyuncaklarınla bezenmiş odandan ayırıp,  herkesin birarada yatıp durduğu idare binasının bodrumundaki küçük, nemli, küf kokulu oturma yerine attım seni.

Güneşe de hasret idin. Mevsimlerden habersiz, bayram hevesini de öldürdüm.

Yokluğu öğrettim sana, küçücük ruhunla sabahı düşünmeye başladın.

Seni babanın, ananın “vatan” diyen acı veren sözlerinde  erittim.

Şehir de hiç sevmedi seni. Şehir  sesli, içten, canlı, candan köy çocuklarını sevmez azizim.

Cüretkâr oyunlar oynayan dostlarından ayırdım, şehrin bahtiyar çocuklarına  evimizin küçük penceresinden bakıyordun.

Giyiminden utanırdım Hem de korkardın onlarla yakınlaşmaya.

Çünkü sana öyle bir kaçkın(yurdundan-yuvasından vatanından terkettirlenlerden)  damgası vurmuştum ki; kimse çocuğunun seninle oynamasına müsaade etmezdi.

O vakit  hepsi evlerini, bahçelerini; idare binalarında kalan yarmaz, yararsız tilkililer olarak gördükleri kaçkınlardan koruyorlardı.

Kaçkınları vahşi gibi tanıyorlardı. Savaşın acısından, toprak  hasretinden, memleket özleminden bihaberlerdi.

Aklında mıdır ağlaya ağlaya eve kaçtığın?

Sokakta oynayan çocuğunu annesi evine çağırdığında “gel eve çabuk, yoksa kaçkınlar seni kaçırırlar!” dediğini…

Ağlamıştın o anda, “biz eşkiyamıyız ki adam kaçıralım?” deyip isyan etmiştin.

Feryadın  öylece dört duvar arasında kaldı.

Ben senin o küçük, kötülüksüz, tertemiz kalbine öyle dayanılmaz bir ızdırap vermiştim.

Herkesin bakışlarında  kalbinden oklanıyormuşcasına yaralandın.

Sonra da sendi kendi gözyaşlarımda boğup öldürdüm.

Bağışla beni, bağışla benini çocukluğum!..

 

İlhame NASIR

Türkiye Türkçesine Uyumlayan: Çınar ARIKAN

 

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

 
AZERBAYCAN TÜRKÇESİYLE:

                         

                               UŞAKLIĞIM

 

Canım mənim, məsum mələyim, bircə bilsən sənin üçün necə darıxmışam.

Bilirəm ruhun məndən küsüb. Bəlkə də nifrət edir. Buna haqqı da var.

Inan ki, üzüm də gəlmir “məni bağışla” deməyə. Səni çox qırmışam, əzmişəm.

Həyatımda heç kimi sənin qədər incitməmişəm.

Başqalarını  sevdiyim halda, sənə işgəncələr vermişəm.

O qədər qəddardım ki sənə qarşı...

Xoşbəxt gülüşlərini əlindən alıb səni top tüfəg səsləri ilə qorxutdum ilk öncə.

Nağıllarda qorxduğun ölüm səhnələrini canlı-canlı izlətdim sənə.

Yarpaq kimi əsirdin qorxudan. Canlıykən ruhunu bədənindən uçurtdum.

Sonra səni çığırda-çığırda yurdundan-yuvandan qopardım.

Divarın dibindəki evciyindən ayırıb, səhər sübhdən Bakı küçələrində çörək növbəsinə qoydum.

Yad-nabələd adamların içində.

Ağ köynəkli müəllim atandan ayırıb, qapı-qapı “nə iş olursa olsun” deyib iş soraqlayan bir kişinin qızı etdim səni.

Hər gün  xoşladığın növ-növ yeməkləri bişirən anandan ayırıb, yardıma verilən ərzaqlardan cirə ilə işlədən anaya həvalə etdim səni.

Evinizin sənə aid geniş, oyuncaqlarınla bəzənən otağından ayırıb, hamının birgə yatıb durduğu idarə binasının zirzəmidəki kiçik  rütubətli otağına atdım səni.

Günəşə də həsrət idin. Fəsillərdən xəbərsiz. Bayram həvəsini də öldürdüm.

Yoxluğu öyrətdim sənə, körpə ruhunla sabahı düşünməyə başladın.

Səni atanın, ananın “vətən” deyən ah-naləsində əritdim.

Heç şəhər də sevmədi səni. Şəhər haylı-küylü kənd uşaqlarını sevməz əzizim.

Cürəbəcür oyunlar oynayan dostlarından ayırdım, şəhərin bəxtəvər uşaqlarına evinizin kiçik pəncərəsindən baxırdın.

Geyimindən utanırdın. Həm də qorxurdun onlara yaxınlaşmağa.

Çünki, sənə elə bir qaçqın damğası vurdurmuşdum ki, kimsə uşağını səninlə oynamağa icazə verməzdi.

O vaxt hamı öz evlərini yiyəsiz idarə binalarına, yararsız baxçalara, yarımçıq tikililərə doluşan qaçqınlardan qoruyurdu.

Qaçqınları vəhşi kimi tanıyırdı müharidənin acısından, didərginlikdən bixəbərlər.

Yadındadır bir dəfə ağlaya-ağlaya evə qaçmağın?

Həyətdə oynayan uşağını anası evə çağıranda demişdi ki, gəl evə gecdir, yoxsa qaçqınlar səni oğurlayar!

Ağlamışdın onda, “məgər biz oğruyuq ki?” deyib üsyan etmişdin.

Fəryadın elə o dörd divar arasındaca qaldı.

Bax sənin o körpə qəlbini elə-elə dağlayıb əzab vermişəm.

Hər kəsin baxışlarında oxlanıb yaralanırdın.

Sonra da özüm səni öz göz yaşlarımda boğub öldürdüm.

Bağışla məni, bağışla məni uşaqlığım!

 

İlhame NASIR

 

            
                                          
 
                                                      İLHAME NASIR KİMDİR?

 

1978 Yılında Azerbaycan Kubadlı rayonunda doğdu. Öğretmen bir ailenin evladıdır. 

8 yaşımdayken şiir, hikaye yazmağa başladı. Yazıları birçok dergide yayımlandı.

Şehirler arası okul yarışmalarında birincilikler kazandı. Ödüller aldı.

1993 yılında Azerabycan’ın Dağlık Karabağ bölgesi Ermenilerce işgal edildi. Bakü’ye taşınmak zorunda kaldı.

1995 yılında  Bakü Devlet  Üniversitesine kabul edildi.

Birçok şarkı sözünün yazarıdır. Dizi sountracki sözleri yazmıştır.

Güney Azerbaycan’da faaliyet göstermiştir.

Roman müellifidir. Bir çok hikayesi İran ve Azerbaycan dergilerinde yayımlanmıştır.

Hem kendisinin hem de ölmüş anne babasının tek derdi Ermenilerce işgal edilen vatan toprağı olmuştur.